Een leven lang zo trouw gevolgd

En plots kwam ik niet meer

Ik dacht ‘ik hoor hier niet meer bij

‘k geloof het niet zo zeer’

De oorzaak was een lange strijd

’t begon zo lang geleden

Als het gaat om zelfvertrouwen

Haalt het geloof me naar beneden

Dat is althans wat ik toen dacht

Begon me te ergeren aan ‘t woord

Al snel werd dat een waterval

En had ik het allemaal wel gehoord

Dus ging ik verder zelf op weg

En God ging mee op reis

‘k vond wijsheid overal

En stelde haar ook zeer op prijs

Ik had ook echt niet het idee

Dat er iets kon ontbreken

Verbonden met mijn God

Zijn liefd’ een warme deken

Toen kwam ik weer eens in de dienst

Wat voelde dat welkom en vertrouwd

Toch had ik er niet veel te zoeken

‘k had nieuwe wijsheid opgebouwd

Maar daar begon wel iets te wringen

Die lieve woorden en gesprekken

Het warme thuisgevoel

Een gezin om weer mee op te trekken

Wat bleken we elkaar te missen

Ik begon dat te ervaren

Wegblijven kon toen niet meer

Ik kwam me weer bij jullie scharen

Een warm welkom, een genot!

’t Besef van broers en zussen zijn

De dienst nu veel meer dan een woord

Een bad zo heerlijk, warm en fijn!

Toen ik weg was, was ‘k niet verloren

Ik zocht wijsheid, en vond God

Nu echter op pad met zoveel lieven

De band met Jezus ook weer aan bod

Ik weet hoeveel er is gebeden

Voel die liefdevolle gloed

Met open armen zacht ontvangen

Mijn God, wat voelt dat warm en goed

Met geen woord kan ‘k dit omschrijven

In liefd’ en vreugde zo verbonden

Met God, Jezus en jullie allen

Blij dat ‘k jullie weer heb gevonden.

Liefs,

Paula van Ginkel,

31-03-2015