Een gedachte die je beperken kan om iets te doen: ‘Het helpt niet, want ik los de wereldproblemen er toch niet mee op.’
Zou het een gevoel van opluchting geven als je jezelf toestaat een druppeltje te zijn in het midden van de regenbui? Wie zegt dat je de hele wereld moet redden?
En waarom zou jouw druppel niet waardevol zijn voor het stukje van de wereld wat je er wel mee bereikt?

Andere mensen bereiken weer een ander stukje wereld.

Persoonlijk vind ik zo’n enkel druppeltje op bijvoorbeeld een blad in het bos heel mooi. Het doet dat blad goed en er zijn dieren die hun dorst er mee lessen (vogels, mieren..)
En alle druppels samen maken het bos een glinsterend paradijs.