Ken je dat? Van die momenten in je leven dat alles tegelijk komt, dat dingen ook te veel worden en je niet weet waar al die drukte ineens vandaan komt? En dat dit dan ook nog eens samen kan gaan met innerlijke onrust?

Ik heb dat de afgelopen paar weken. ‘Er komt van alles op mijn bordje’ – ja okee, ik heb het er wel allemaal zelf opgelegd – maar ja, het ligt er toch.
Allemaal dingen die er te doen zijn, liefst allemaal tegelijk en snel.
Deze ervaringen leiden tot nieuwe inzichten, hier reflecteer ik op en het kost tijd om dit allemaal een plekje te geven.

Hierdoor ben ik weer iets nieuws aan het leren: wat zijn mijn prioriteiten, hoe geef ik daar de juiste aandacht aan en hoe bewaak ik mijn grenzen.

Dat is een interessant proces.
Het is een onrustige periode waarin ik met meer bezig ben dan me lief is. Het betekent ook dat ik aan het groeien ben
en bij groei hoort groeipijn.
Die laatste gedachte geeft me rust en hoop.
Groeien is goed, groeipijn hoort erbij.

❤
Paula

In een plantenbak op de tuintafel staan een paar prachtige bloemen: een tulp, een narcis, een hyacint en een bosje blauwe druifjes. Wisten ze maar hoe mooi ze waren… maar ze weten het niet:

De Hyacint voelt zich wat bewust van haar omvang, ze is ook bang dat ze qua geur te sterk aanwezig is, was ze maar anders, zoals de tulp die naast haar staat, die is zo mooi lang en slank, met zo’n eenvoudig en mooi model bloem….
De tulp staat daar in de zon en hoewel ze geniet van de warme stralen die in haar kroon vallen, voelt ze zich wat ongemakkelijk. Naast haar staat Narcis. En Narcis heeft allemaal krullen in zijn blaadjes. Hij is ook mooi geel, net als de zon. Was ze maar net zo levendig als Narcis, in plaats van dat eenvoudige rood en haar simpele vorm.
Narcis voelt zich ook niet fijn, met zijn kopje naar beneden kijkt hij naar de blauwe druifjes. Zij zijn met veel en vormen een eenheid, bovendien zijn ze zacht en delicaat. Hij vindt zichzelf maar alleen en hard, was hij maar als blauwe druifjes.
Blauwe druifjes daarentegen merkt hier niets van. Ze kijkt naar Hyacint. Wouw, wat is die vol, daar kan blauwe druifjes niet aan tippen. Blauwe druifjes voelt zichzelf klein en onzichtbaar naast de prachtige Hyacint.

In het huis kijkt de vrouw met een glimlach naar de bloemen, wat een mazzel dat ze die van haar dochter gekregen heeft. Wat zijn ze mooi, en wat een goede combinatie. De bloemist die dit heeft samengesteld wist wel waar ze mee bezig was.

Paula van Ginkel

Lindsy, een van mijn katten, ligt lekker te slapen in een stoel. Haar zus Kira ziet dit, loopt erop af en begint Lindsy te wassen.
En Lindsy? Die ligt daar volop van te genieten met een gelukzalige uitdrukking op haar gezicht.
Ze ligt niet te piekeren: ‘Kira wast mij vaker dan ik haar, dus ik moet snel terugwassen’, ze maakt zich niet druk of ze die behandeld verdiend heeft en evenmin maakt ze zich zorgen over of ze het ontvangen wel goed doet.
Ze ligt gewoon heerlijk te genieten. En als ze het zat is staat ze op en gaat ze weg.

Kinderen kunnen dit ook. Ze geven duidelijk aan wanneer ze iets niet willen. Ze genieten van de aandacht die ze krijgen, als ze ergens behoefte aan hebben vragen ze erom en als ze iets willen geven (zoals een tekening), doen ze dat zonder schroom.

Dit is onze natuurlijke staat. Geven en ontvangen zonder schroom of schuldgevoel, gewoon omdat we het heerlijk vinden.
En dat kunnen we ook weer leren.

Vertel eens (in de comments), kun jij genieten van het ontvangen?
Of heb je allemaal overtuigingen over wat wel en niet mag of moet?

Liefs,
❤
Paula

Ik zat afgelopen zaterdag op een bankje op het station. Er kwam een donkere man naast me zitten, ik glimlachte en hij stelde mij wat vragen over de trein naar Amsterdam. In gebroken Nederlands.
De man vertelde dat hij hier nu een jaar is, hij komt uit Eritrea. Een land waar je een pistool in je handen gedrukt kunt krijgen met de opdracht op je familie te schieten, een land waar het niet veilig is om christen te zijn, want dan richten ze een pistool op je en schieten ze je dood. Hier in Nederland is hij heel blij met de vrijheid, dat hij geen mensen hoeft dood te schieten, want hij wil vrede en vrijheid. Hij is ook eenzaam, is er niet aan gewend om alleen te wonen zonder zijn familie en baalt ervan dat hij niet voldoende geld heeft om naar zijn moeder te sturen. Hij wil heel graag werken.
En hij was geraakt omdat hij had gemerkt dat niemand hem wilde helpen met inchecken, dit was zijn eerste keer met zo’n OV kaart en hij wist niet goed hoe hij het moest doen. Hij zei: Het is net alsof ze denken dat ik geen mens ben: ik ben een mens, geen beest: ik heb een brein, twee ogen, er stroomt bloed door mijn aderen.

Hij was mij heel dankbaar, terwijl er niks was wat ik voor hem kon doen: ik kon er niet voor zorgen dat hij voldoende geld heeft, zijn familie hier heeft of dat de ellende in Afrika ophoudt… het enige wat ik heb gedaan is luisteren en zien dat hij een mens is.

Dus zit ik hier te schrijven,
met enige verbazing, over wat dat doet: er gewoon zijn met een open hart.
Dat iemand die zoveel verloren heeft, zoveel heeft gezien en meegemaakt en zo aan het vechten is voor een beter bestaan, geholpen is door zoiets eenvoudigs als een luisterend oor.
❤

Paula

Tegenstrijdig lijkt dat: kwetsbaarheid en kracht. Toch roept het ontzag op. Kijk maar naar de foto hierboven. Een bloem die we allemaal zo kunnen plukken, kwetsbaar. Deze kwetsbare bloem heeft haar weg gevonden door een rotsachtige bodem, sterk.
Deze kracht hebben wij ook. Dan lijkt het net alsof we afgeplukt kunnen worden, maar ondertussen….
Het ironische is: naarmate we kwetsbaarder leren zijn, worden we steeds sterker.
Hieronder 8 redenen waarom:

• Moed van een open hart
  Spannend om je hart te laten zien. Je laat iemand zien waar je te raken bent. Je geeft een heel kwetsbaar deel van jezelf bloot. Daar is moed voor nodig. Moed die herkenbaar is voor anderen en die groot respect oproept.
  Wanneer je je kwetsbaar opstelt, voel je je ook moedig. Dit geeft vertrouwen om het in de toekomst weer te doen.
• Alleen met innerlijke kracht
  Wanneer je je openstelt voel je je onbeschermd. Alsof de bescherming van buitenaf wegvalt. Er bestaat ook geen garantie dat je open hart goed ontvangen wordt. Kortom: je moet je kracht en moed uit jezelf halen en dat doe je ook. Dat is een krachtig gevoel.
• Eerlijkheid
  Kwetsbaarheid is oprecht. En oprechtheid is heel puur. Je kunt er alleen maar waardering voor hebben wanneer iemand oprecht is. Wanneer je zelf zo open en eerlijk bent, voel je je ook zo: puur, oprecht, echt.
• Bij jezelf blijven
  Openhartig, kwetsbaar en eerlijk zijn kan alleen als je bij jezelf blijft. Dit doe je wanneer je verantwoording neemt voor je eigen gevoelens en acties; wanneer je het hebt over wie jij bent, wat jou raakt en hoe jij ermee omgaat. Je stelt je niet op als een slachtoffer van je omgeving, maar aanvaard dat al jouw gevoelens uit jou komen.
• Bescheidenheid
  Als je je kwetsbaar durft op te stellen, ben je bescheiden. Je laat jezelf zien zoals je bent, zonder jezelf kleiner te maken of groter. Dit geeft je een authentiek gevoel.
• Liefde/Menselijkheid
  Pas als je kwetsbaar durft te zijn is er echt ruimte voor je liefdevolle gevoelens. Het menselijke van wie je bent kan er alleen zijn in kwetsbaarheid. Het is onmogelijk om werkelijk lief te hebben vanuit een gesloten hart. Het kan angstig lijken om eraan te beginnen en toch…. kwetsbaarheid en liefde geven je een heel nieuw soort moed en kracht
• Hier maak je verbinding
  Pas als je dat kunt, je hart openmaken en ruimte maken voor liefde, kun je echt verbinding maken met een ander. Het ego kent allerlei manieren om te proberen andere mensen aan zich te koppelen, maar dit is geen echte verbinding. Verbinding is er pas wanneer er ruimte is om gekwetst te worden, de ander te laten gaan, werkelijk je hart open te zetten voor elkaar.
  Het tegenstrijdige is: wanneer je dit durft, blijkt dat je hart een groot zelfhelend vermogen heeft. Door kwetsbaar te worden, word je minder kwetsbaar.
• Empathie
  Vanuit verbinding vloeit empathie. Je kunt je inleven in de ander, dan ben je er voor elkaar en kun je elkaar ook echt helpen. Liefde vloeit onderling, ineens ben je niet meer alleen met je kwetsbare hart. Er zijn meerdere mensen, je krijgt hulp, je geeft hulp en samen ben je dan sterker dan ooit tevoren.

  Ik ben benieuwd, wat zijn jullie ervaringen, bedenkingen en aanvullingen? Laat het me weten in de reacties.

  En wanneer je hulp nodig hebt, neem contact met me op

  ❤
  Paula