Lindsy, een van mijn katten, ligt lekker te slapen in een stoel. Haar zus Kira ziet dit, loopt erop af en begint Lindsy te wassen.
En Lindsy? Die ligt daar volop van te genieten met een gelukzalige uitdrukking op haar gezicht.
Ze ligt niet te piekeren: ‘Kira wast mij vaker dan ik haar, dus ik moet snel terugwassen’, ze maakt zich niet druk of ze die behandeld verdiend heeft en evenmin maakt ze zich zorgen over of ze het ontvangen wel goed doet.
Ze ligt gewoon heerlijk te genieten. En als ze het zat is staat ze op en gaat ze weg.

Kinderen kunnen dit ook. Ze geven duidelijk aan wanneer ze iets niet willen. Ze genieten van de aandacht die ze krijgen, als ze ergens behoefte aan hebben vragen ze erom en als ze iets willen geven (zoals een tekening), doen ze dat zonder schroom.

Dit is onze natuurlijke staat. Geven en ontvangen zonder schroom of schuldgevoel, gewoon omdat we het heerlijk vinden.
En dat kunnen we ook weer leren.

Vertel eens (in de comments), kun jij genieten van het ontvangen?
Of heb je allemaal overtuigingen over wat wel en niet mag of moet?

Liefs,
❤
Paula