.
Ik heb een gedicht geschreven over een draak uit het verleden.
Ik wil hier graag vertellen wat je er persoonlijk aan hebt.
Stel je voor, je had vroeger op school het gevoel dat niets wat je deed goed genoeg was. Misschien was je onrustig en kon de juf er niet mee om gaan. Misschien had je een achterstand en kreeg je een slecht rapport mee naar huis, misschien waren je ouders niet blij met je, misschien werd je gepest of kon je nooit aansluiting vinden bij je leeftijdsgenoten.
Het kan nog erger, het kan zijn dat een van je ouders je niet zagen zitten, of dat een van hen je niet heeft aanvaard, of dat er een altijd afwezig was of gewelddadig, vul maar in…
Veel van ons kennen ze wel, deze draken uit het verleden.
Misschien lig je er nu nog wakker van.
Misschien valt het mee, heb je alles losgelaten, maar…
Misschien ben je dan nu toch heel perfectionistisch, is goed nooit goed genoeg,
Of misschien ben je, door het leven gehard, erg voorzichtig geworden met wie je vertrouwt.
Misschien ben je, vanwege alle ervaringen van vroeger wel erg terughoudend in het aangaan van contacten.
Misschien ga je er bij voorbaat van uit dat je moet schreeuwen om gehoord te worden.
Of misschien wacht je rustig af tot je bewijs hebt dat de omgeving vertrouwd is, voor je iets van jezelf laat zien.
Van alles is mogelijk.
En weet je dat je op dat moment nog steeds bezig bent om het gemis uit je verleden goed te maken?
Als ik merk dat ik perfectionistisch aan het doen ben, en ik kijk diep in mezelf, merk ik dat ik eigenlijk in de schoenen van het kind ben gestapt. Het kind dat zich zo ellendig voelde omdat ze achterliep op school en eigenlijk geen flauw idee had, waar we nou helemaal mee bezig waren.
Ik zoek nog steeds ‘het goed genoeg zijn’ wat ik toen niet voelde.
Het ironische: Dat gemis van toen komt niet terug.
Ik kan alleen nu een gevoel creëren van goed genoeg zijn.
Alleen nu kun je troost bieden aan gevoelens die er nu zijn.
En hoe doe je dat?
Door te aanvaarden dat het er is.
Net zoveel compassie hebben voor je pijn als dat je zou hebben voor een verdrietig kind.
Troost geven, aandacht geven en begrip.
Dat vraagt misschien wat oefenen als je het niet gewend bent, maar oefening baart kunst.
Je zult merken dat dit positieve resultaten heeft.
❤
Paula
Teder Hart - coaching 