Ik kwam op deze gedachte doordat er soms weerstand is tussen twee mensen. Wanneer het hart gesloten is voor een ander, door wat voor een reden dan ook, leer je elkaar nooit kennen en blijf je vreemden voor elkaar.
Terwijl je soms, nadat je iemand pas vijf minuten kent, een diepgaand gesprek kunt hebben, terwijl je diegene anders ‘een vreemde’ zou hebben genoemd, juist omdat je elkaar nog maar zo kort kent.
En daar voeg ik aan toe: Alles is mooi.
Ik vind het leuk om het bos en de velden in te gaan met een camera (mijn smartphone) om foto’s te maken. Want ik kom constant mooie dingen tegen. Wanneer ik er oppervlakkig naar zou kijken, zou ik alleen maar een bos of een veld zien. Wanneer ik ga inzoomen zie ik sprookjesachtige schoonheid, soms van niet meer dan een paar centimeter groot.
Want het leven is zo mooi.
Dat geld ook voor dingen die ik meemaak, mensen die ik tegenkom (en dieren die ik ontmoet).
De schoonheid, de stilte, de liefde zien in alles wat er is en alles wat er gebeurt. Het is dan net alsof alles schittert met glinsters, sterren en stukjes goud.
En ja, dat geld ook voor de momenten in het leven die ik zelf liever anders had ingevuld.
Liefs, Paula
Wanneer je een misplaatst zelfbeeld hebt, doe je ofwel aan een minderwaardigheidscomplex, ofwel aan een ‘overwaardigheidscomplex’, beter bekend als arrogantie.
In beide gevallen denk je dat je een afzonderlijk stukje bent van de rest van de wereld. Meer of Minder, je denkt dat je afgescheiden bent van andere mensen.
In realiteit ben je deel van het geheel. We zijn allemaal mensen en hebben we allemaal iets heel bijzonders in te brengen.
Dus ja! Je bent fantastisch, je bent enorm waardevol, zonder jou was de wereld een stukje minder mooi.
En dat geld voor iedereen.
Ieder individueel nootje (en iedere rust) in een muziekstuk maakt het geheel compleet.
Liefs, Paula
Je kunt altijd iets vinden, en wanneer je er eenmaal een hebt, weet je er misschien wel meer.
Zo bekeken kun je er achter komen dat je een prachtige dag achter de rug hebt.
Of een nog mooiere dag dan je al dacht!
Liefs, Paula
Je kunt je wel eens afvragen waar het goed voor is om zoveel ellende mee te moeten maken.
Waarom niet meteen een volmaakte wereld, een volmaakte jezelf, verder geen gedoe.
Ik doe een training bij Ander Leven, waardoor ik patronen ontdek in mezelf waar ik het mij moeilijk mee heb gemaakt. Wanneer ik het in mezelf zie, kan ik ook begrijpen dat anderen soortgelijke of andere patronen hebben.
Ik kan dan met begrip kijken naar mezelf en naar anderen. Ik kan compassie voelen. Ik kan helpen waar mogelijk.
Ik zou geen verdriet kunnen begrijpen wanneer ik het zelf niet kende.
Ik zou geen begrip kunnen opbrengen voor boosheid, als ik het zelf nooit heb gevoeld.
Ik zou niet begrijpen hoe het voelt om teleurstellingen of ziekte mee te maken als ik er nooit mee te maken heb gehad.
Hoe kun je weten wat verlies inhoudt, als je nooit iets verloren hebt?
Zelfs al zouden we in een perfecte wereld leven, vol perfecte mensen die nooit iets hadden doorstaan.
Hoe leeg en betekenisloos zou dat dan zijn.
Ik ben dus dankbaar voor het verdriet in de wereld. Ik hoop dat we met zijn allen snel klaar zijn met onze worsteling uit de cocon. Dan bestaat de hele wereld uit ontwaakte engelen.
Dat lijkt me schitterend.
Ik kijk een documentaire van National Geographic: ‘Amazing Earth’.
De aarde is ooit begonnen als een bende rotsen die tegen elkaar aan botsen. Er ontstond door alle frictie een grote gloeiende bol steen, zo heet dat het vloeibaar vuur werd. En dat is het nog steeds. Lava kwam aan de oppervlakte en koelde af. Lava liet ook waterdamp los waardoor het begon te regenen. Een koud korstje ontstond op de gloeiende bol vuur. Door regen en zon brak die stenen laag in stukjes zand, er konden plantjes op groeien.
En nu nog steeds. Door vulkanen die uitbarsten komt er nieuwe vruchtbare aarde. Regen valt, de wind waait en maakt de rotsen en de aarde kapot/ verplaatst het allemaal. Magma/Lava veroorzaakt met de waterdamp de omstandigheden waardoor de steenformaties die uit lava voortkomt weer afbrokkelen. Aardbevingen door tektonische platen die tegen elkaar aanbotsen of van elkaar afschuiven veroorzaken bergen en kloven.
We hebben aan deze rampen watervallen te danken, de Grand Canyon, schitterende bergen en diepzeegebieden en vruchtbaar land.
Goed. Dat vind ik Schitterend.
De moraal van het verhaal: Wat er ook gebeurt, er is altijd iets schitterends wat er uit voort kan komen als je het de kans geeft.
Ik weet ook uit mijn eigen leven dat de meest afgrijselijk periodes tot de grootste groei hebben geleid. Ik had ze niet willen missen. Hoewel ik het voor geen goud over zou doen 😉
Het maakt mijn leven rijk en blij.
Vraag:
Waar voel je je thuis?
Is dat altijd de plek waar je woont?
Waar speciale bekenden zijn?
Voel je je ergens onmiddellijk thuis of duurt dat even?
Heb je ooit heimwee en waar komt dat dan door?
Kun je ervoor kiezen om je thuis te voelen?
Er is een verschil tussen je zorgen maken en ergens zorg voor dragen. Kun je het verschil voelen tussen die twee?
Teder Hart - coaching 