Een leven lang zo trouw gevolgd
En plots kwam ik niet meer
Ik dacht ‘ik hoor hier niet meer bij
‘k geloof het niet zo zeer’
De oorzaak was een lange strijd
’t begon zo lang geleden
Als het gaat om zelfvertrouwen
Haalt het geloof me naar beneden
Dat is althans wat ik toen dacht
Begon me te ergeren aan ‘t woord
Al snel werd dat een waterval
En had ik het allemaal wel gehoord
Dus ging ik verder zelf op weg
En God ging mee op reis
‘k vond wijsheid overal
En stelde haar ook zeer op prijs
Ik had ook echt niet het idee
Dat er iets kon ontbreken
Verbonden met mijn God
Zijn liefd’ een warme deken
Toen kwam ik weer eens in de dienst
Wat voelde dat welkom en vertrouwd
Toch had ik er niet veel te zoeken
‘k had nieuwe wijsheid opgebouwd
Maar daar begon wel iets te wringen
Die lieve woorden en gesprekken
Het warme thuisgevoel
Een gezin om weer mee op te trekken
Wat bleken we elkaar te missen
Ik begon dat te ervaren
Wegblijven kon toen niet meer
Ik kwam me weer bij jullie scharen
Een warm welkom, een genot!
’t Besef van broers en zussen zijn
De dienst nu veel meer dan een woord
Een bad zo heerlijk, warm en fijn!
Toen ik weg was, was ‘k niet verloren
Ik zocht wijsheid, en vond God
Nu echter op pad met zoveel lieven
De band met Jezus ook weer aan bod
Ik weet hoeveel er is gebeden
Voel die liefdevolle gloed
Met open armen zacht ontvangen
Mijn God, wat voelt dat warm en goed
Met geen woord kan ‘k dit omschrijven
In liefd’ en vreugde zo verbonden
Met God, Jezus en jullie allen
Blij dat ‘k jullie weer heb gevonden.
Liefs,
Paula van Ginkel,
31-03-2015