Het verhaal achter de pauwenveer

logoveer
Februari 2015.
Ik kwam binnen bij een training die mij van mijn vermoeidheid af zou helpen.
Naar horen zeggen: met mijn schouders omlaag en naar binnen getrokken. Ik kwam gesloten en onzeker over. Ik keek vanaf de zijlijn en durfde niet echt in te stappen. Dat geloof ik graag, dat ik zo overkwam.

Deze training (Ander Leven) helpt om overtuigingen om te zetten en een andere manier van leven aan te nemen. Dat doe je door je onderbewuste aan te spreken via metaforen en herinneringen.

De eerste oefening die ik deed had niets met mijn vermoeidheid te maken. Ik wist dat ik het lastig vond om mezelf echt te laten zien (en horen) en daar wilde ik graag mee aan de gang.
Toen er bij mij als metafoor een pauw naar boven kwam schrok ik me wezenloos. Pauwen waren in mijn ogen een teken van arrogantie, iets wat ik verafschuw.
Toch kwam ik al snel tot de conclusie dat pauwen mooi zijn en dat het een genot is als ze dat laten zien. Toen ik in deze houding ging staan, begon ik me beter te voelen over mezelf. Ik voel me er hoe langer, hoe veiliger bij om mezelf te laten zien. Soms zelfs voor een grote groep mensen.
Ik heb hier onverwachts energie van gekregen, meer plezier met alles wat ik doe en meer rust. Kortom: ik voel me veel beter.
Na de training heb ik me bezig gehouden met de vraag: wat wil ik nu eigenlijk met mijn leven:
Antwoord: met andere mensen in verbinding komen, Coachen.
De focus was inmiddels ook helder geworden:
Ik wil dat je weet dat je waardevol bent. Dat de vraag of je er mag zijn overbodig voor je is.
Dat je op een fijne manier met jezelf omgaat en daardoor ook rust en plezier ervaart in je leven en met anderen.
Kortom: dat je ziet wie je bent (een prachtig mens) en dat je dit ook laat zien.

Vandaar dat de pauw – de pauwenveer – zo’n belangrijk symbool is in mijn bedrijf Teder Hart.


Paula

Oester en zandkorrel.

oyster-1327311_960_720
Een oester ligt op de bodem van de oceaan. Alles gaat goed, totdat….

Tot er een zandkorrel in zijn schelp komt.
Dit is irritant. De oester heeft een teer lijfje en de zandkorrel prikt. Het doet zelfs zeer. Dus legt hij er een laagje parelmoer overheen. De korrel wordt wat minder stekelig, minder ruw, maar het is niet genoeg. Het doet nog steeds zeer, er zit nog steeds irritatie. Dus komt er nog een laagje parelmoer overheen.

Na een lange tijd ligt er in de schelp van de oester een schitterende parel.

Dit is een voorbeeld hoe iets dat zeer doet, irritatie oplevert, iets heel moois kan worden. Wij dragen parels in onze juwelen, betalen zelfs erg veel geld voor echte parels.

De grootste momenten van pijn in mijn leven hebben me veel gebracht. Nieuwe kracht, meer zachtheid, inzichten, enz…

Welke moeilijke momenten ken jij die je veel hebben opgeleverd?


Paula