De schoonheid van een kwetsbaar hart
– Lente –

Daar staat ze
Blaadjes dicht
Gesloten hart

De zon schijnt warm
Verleidelijk
Maar bloem durft niet
Vreest voor haar hart

Ze voelt wel dat er leven is
Ze weet dat ze iets mist
Maar als ze opent, zo vreest zij
Dan is haar lot beslist

‘Dan zien ze mij zoals ik ben
Mijn blaadjes niet van staal
Een steel die makk’lijk breken kan
Ben bang dat ik als bloempje faal

Ben bang dat iemand mij dan plukt
Mijn blaadjes van mijn hart af rukt
Ik wil dat niet, wil veilig zijn
Dus blijf ik dicht, verstop ik mij’

Maar Zon blijft stralen, vol geduld
Haar warmte maakt de bloem weer mild
Ze kan niet altijd blijven vechten
Tegen wat ze van haar hart uit wilt

Voorzichtig, echt met kleine ‘stapjes’
Opent bloem één blaadje, niet te snel
Ze kijkt voorzichtig door dat gaatje
En wat ze ziet bevalt haar wel

Een kleurenpracht zo vol van leven
Voor de eerste keer ziet zij dit feest
Bomen, bloemen, hommels, vlinders
Is het leven altijd al zo geweest?

Verlegen kijkt ze alles aan
Haar blaadjes half gesloten
Naast haar staat een bloem te stralen
Heeft onbevreesd haar hart ontsloten

Zij leert ons bloempje van het leven
Hoe fijn het is om bloem te zijn
De zonnestralen op je hart
Dat is zo warm, dat voelt zo fijn

Steeds meer en meer, met heldenmoed
Opent bloem haar blaadjes, één voor één
Een kwetsbaar hart, open en bloot
Plots voelt zij zich niet meer alleen

De zon beschijnt haar open hart
Ze voelt de kracht ook uit de aarde
Ze is een bloem! Ze bloeit voluit
En kent daarvan nu ook de waarde

De zon lacht haar vol vreugde toe
En vol van vreugde lacht ze mee
Een zachte landing op haar hart
Een vlinders’ kus stelt haar tevree

Met een glimlach denkt ze terug aan toen
Toen ze bang was om te leven
Nu kent ze de kracht en het plezier
Open en bloot niets meer te vrezen

Paula van Ginkel
05-04-2016
Tederhart.nl